روزها خیابان های مرکزی تهران در آشوب بود و شب ها کوی دانشگاه که «کمون تهران» لقب گرفته بود تا حوادث انقلاب کبیر فرانسه را به یاد آورد، تا صبحدم محل سخنرانی و شعار و شعرهای انقلابی کسانی بود که از اطراف کشور برای حمایت دانشجویان آمده بودند.
گروه های مخالف حکومت و کسانی که از ماجرای قتل های زنجیره ای به خشم آمده بودند در پیوستن به دانشجویان شعارهائی به یاد کشته شدگان می دادند و مجازات عاملان آن را می خواستند و گاهی از چهره های سیاسی محافظه کار نام می بردند.
واکنش رهبران ایران
از روز دوم مسوولان کشور واکنش نشان دادند. رهبر جمهوری اسلامی با چشمان گریان در اجتماع گروهی از مردم حمله به دانشجویان را محکوم کرد و آن را "فاجعه" خواند و گفت: "بارها گفته ام جوان ها باید در تمام صحنه ها حضور داشته باشند و حمله به آنها به نام اسلام، ولایت و دین هم که شده باشد محکوم است."
در این سخنرانی که روزنامه کیهان فقط بخش های مختصری از آن را منعکس کرد، آیت الله خامنه ای گفت حتی اگر دانشجوئی اهانت به رهبری کرد باز باید صبر کنید اگر عکس من را هم آتش زدند و یا پاره کردند باز سکوت کنید.
اما دو روز بعد لحن ها تغییر کرد. رهبر جمهوری اسلامی در پیامی که در بخش های مختلف رادیو وتلویزیون پخش شد و در صدر اخبار نشست از جمع اشرار و گروهک های ورشکسته گفت که به فساد و تخریب و عربده جوئی پرداخته اند و از مسوولان خواست آنها را سرجای خود بنشانند.
از ظهر روز سه شنبه ورق برگشت و آن زمانی بود که رییس جمهور خاتمی در سخنانی نارضایتی خود را از ادامه آشوب ها بیان داشت و گفت دیگر جریانی در کار است که هدفش لطمه زدن به نظام و ایجاد تشنج و آشوب در جامعه است.
سرکوب به هر قیمتی
غروب آن روز وزیر دفاع در تلویزیون اعلام داشت که فردا ماجرا تمام می شود و به هر قیمتی آشوب ها سرکوب خواهد شد. و رادیو وتلویزیون لحظه به لحظه از مردم می خواست که فردا چهار شنبه 23 تیر در خیابان های مقابل دانشگاه تهران اجتماع کنند.
حمله یکپارچه گروه های بسیجی که از بعد از ظهر سه شنبه آغاز شده بود در همان ساعت های اول آرامش را به خیابان های مرکزی شهر برگرداند آنها شعارهائی به نفع آیت الله خامنه ای می دادند و نامی از رییس جمهور نبود.
شب هنگام بود و آرامش به شهر برگشته بود که اعضای دفتر تحکیم وحدت اعلام داشتند که در تظاهرات اجازه حمل عکس رییس جمهور به کسی داده نشد و دانشجویانی که بیانیه دفتر را داشتند که از مردم دعوت به آرامش کرده بود، مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
اما برای آن که روز 18 تیر به روزی بزرگ در تاریخ جنبش دانشجوئی ایران تبدیل شود حوادثی لازم بود که در روزهای بعد رخ داد.
حوادثی که به دنبال پنج روز آشوب هفته سوم تیرماه سال 78 رخ داد همه آن بود که محافظه کاران می خواستند و از همین رو بسیاری از تحلیلگران را به این نتیجه رساند که بخش انتصابی جمهوری اسلامی و هواداران محافظه کارانش ناخشنود از روند پیشرفت اصلاحات، در ترغیب گروه های فشار به پدید آوردن این حادثه دستی داشته اند.
مارک کاسیوروسکی تحلیلگر آمریکائی که در تابستان 78 در تهران بود به دنبال حوادث 18 تیر نوشت فکر نمی کنم پرزیدنت خاتمی تا آینده ای قابل پیش بینی در خطر از دست دادن حمایت مردمی باشد. خاتمی بسیار محبوب است و هیچ چهره سیاسی قادر به رهبری جنبش اصلاحات نیست.
گری سیک تحلیگر سیاسی در همان زمان در ساندی تایمز نوشت « یکی از پرمخاطره ترین کارها طرح اصلاحات سیاسی در یک حکومت اقتدارگراست.در ناآرامی های [تیرماه 78] تهران محمد خاتمی دریافت که حفظ تعادل بر روی بند سیاست در کشوری چون ایران تا چه اندازه دشوار است»
بحران های پی در پی که از تابستان 78 بر سر اصلاح طلبان آمد پیش بینی گری سیک را به حقیقت نزدیک کرد،. یک سال و نیم بعد محمد خاتمی را بر نامزد شدن دوباره برای ریاست جمهوری بر سر دوراهی قرار داد گرچه سرانجام با اشک به میدانی در آمد که احتمال موفقیتش در آن بسیار کم بود.
محاکمه و زندان غلامحسین کرباسچی و عبدالله نوری ، ترور سعید حجاریان و دور کردن عطالله مهاجرانی از کابینه از مهم ترین اتفاقاتی بود که به نفع محافظه کاران و به زیان اصلاح طلبان رخ داد
چیزی از ماجرای 18 تیر نگذشته بود که دوران ریاست ده ساله محمد یزدی بر قوه قضاییه پایان گرفت و اصلاح طلبان امیدوار شدند که با خارج شدن چهره های معروف جناح محافظه کار و به ویژه هیات موتلفه اسلامی از قوه قضاییه اصلاحات قضایی آغاز شود، اما به مرور این امیدواری رنگ باخت.
اخبار
سلام !
این جمع شدن حاصل اعتماد همه است .
باشی خوشحال میشیم.
موفق باشی
صدر
سلام !
شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت
سلام !
صبح بخیر
موفق باشی
صدر
سلام وبلاگ جالبی داری به ما هم سر بزن